Yilning eng yaxshi blogeri kim?

Bugun, Kamolot YoIH tomonidan 4-marotoba tashkil etilgan, "Yilning eng faol yosh jurnalisti" respublika ko'rik tanlovi bo'lib o'tdi. Tanlovda haqiqiy iste'dodlar munosib taqdirlandi. Rostini aytsam, Kamolotni yoshlarga nisbatan bu qadar e'tiboriga tahsinlar o'qisa ham kam. Kamolot tomonidan tashkillashtirilgan tadbirlarga qatnashishim birinchi marta emas, 14-17 iyun kunlari Bo'stonliq tumanidagi so'lim  oromgohda o'tkazilgan "Yosh reportyorlar" media treningida blogerlar nomida qatnashgan edim. Bugun esa Kamolotning "Yilning eng faol yosh jurnalisti" tanlovida "Yilning eng yaxshi blogeri" nominatsiyasini qo'lga kiritdim.  Ochig'ini aytaman men buni kutmagandim. Chunki, blogerlar orasida eng yaxshilar juda ko'p. Bugungi kunda internetda shaxsiy sahifasiga egalar (blogerlar) internet foydalanuvchilarining kuzatuvida. Dolzarb, muammoli, tanqidiy, tahliliy postlarni yozib o'z fikrlarini keng ommaga e'lon qilishlari orqali tanilgan Sanjar Said, Kama Noir, Xushnudbek Xudayberdiyev, Gulruhsora Xudayberdiyeva, Jamshidbek Niyozov, Isroiljon Tillaboyev, Fozilbek Yusupov kabi qalami o'tkir, so'zi "zahar" blogerlar nafaqat men, barcha uchun eng yaxshi blogerlardir. 
Kamolot YoIH nega meni eng yaxshi bloger deb tanlaganliklarini bilmadim-u, lekin men taniydigan blogerlar orasida eng yosh blogerman☺☺, balki shu asosdan meni tanlashgandir. Chunki, tanlov "Yilning eng faol yosh jurnalisti" deb nomlangan. 

Bugungi natijadan keyin Xushnud aka Xudayberdiyevni aytgan bir gaplari esimga tushdi: "Qo'limdan kelmaydi deb harakatni to'xtatmang, o'xshasa natija sizniki, o'xshamasayam hech nima yo'qotmaysiz". Men ham bu tanlovga o'xshamasa hech nima yo'qotmayman-ku deb topshirgan edi.

Ko'rik tanlovni tashkillashtirgan Kamolot YoIH xodimlariga katta rahmat, e'tibor-u e'tirofingizdan boshim osmonga yetdi. Eng yaxshi deb hisoblabsizmi, endi eng yaxshi bo'lishga majburman!

"Muhabbat"

Yuzidagi tarsaki izini bildirmaslik uchun chunonam pardoz qildi. Ko'zlari qizarib, qovog'i ishib qolganidan ming urinmasin kechagi yegan kaltaklarni "belgilari" sotib qo'yayotgan edi.
-Ming lan'at sevgingayam, men shuni orzu qilganmidim? Butun hayotimni, orzularimni shunga almashganmidim? Ortiga o'girilib, xurrak otib uxlab yotgan eriga qaradi-yu, yuzini ters burib,  chamadanini sudrab yotoqdan chiqdi. Zaldagi suratlarni ham hammasini yig'ishtirdi.
-Meni endi, suratlarimni ham topolmaysiz.
Bu uyda meni eslatadigan hech narsa qolishini istamadingizmi, endi istasangiz ham topa olmaysiz. U o'ziga o'zi gapirar, ko'zidan esa yana sharros bo'lib yosh oqar...

Saida universitetning eng go'zal, oldi qizlaridan edi. Universitetda unga oshiq bo'lganlarning ko'pini dardini ichida qoldirib 2-kursdayoq turmushga chiqdi. "Sevib qoldim, o'ldim, kuydim shundan boshqasiga tegmiyman"- deb ota-onasi qarshiligi bilan qurilgan oila bir oy o'tar- o'tmas "akademik ta'til" olishganidan "tinchidi".
-Mayli, erim rashkchi. Meni sevganidan qizg'onib o'qishga borishimni istamayapti. Ayol uchun eng muhimi oila, er, bola-chaqa. Men hayotimni Farhod akamga bag'ishlayman"- deya o'ziga taasalli berdi. Hayoti bir qadar osuda bo'lsa-da, asossiz rashk, bo'lar bo'lmas "dedi-dedi"lar Saida yuzini rang-barang qilardi. Dod solib uyiga bora olmaydi, o'zi pishirgan osh.
Farhod o'rtog'i Ibrohim bilan to'lib-toshib kirib kelganida Saida behol, quvvatsizgina eshikni ochdi.
-Ibo, odamlarni xotini kelganida kulib kutib oladi, bizni xotinni Xudo urgan, ma ol baliq opkeldim tezroq qovur, choy tayyorla"-deb qo'lidagilarni Saidaga uzatdi. Ikki oydan buyon kuchli toksikoz tufayli Saidaning darmoni qurugan, na yeyishida, na ichishida "mazza" bor.
Oshxonaga kirib yelim xaltalarni ochar ekan dimog'iga urilgan baliqning yoqimsiz hididan ko'ngli ozib vannaga yugurdi.
-Ey Xudo rahming kelsin! Qanday qilib qovuraman? Qovurmasam yana uradi. Orqasidan kirib kelgan Farhod: "Nima qilyapsan bu yerga kirvolib, men senga nima dedim?"
"Farhod aka ko'nglim ozyapti baliqni hidiga, qaynatma sho'rva qilganman shundan olib kira qolay"- deya ko'zlarini pir-piratib eriga qarardi.
-"Ish qilmaslikning zo'r yo'lini topvolgansan, nimadan ko'nglin aynimaydi o'zi ayt, balki uyingga ketsang ko'ngling aynimas, uyga mehmon opkelsam qilig'ing chiqadi seni
- unaqamas, atay qilmayapman.
-Qanaqa unda a? - deya yuziga kelib tushgan tarsakidan Saidaning ko'z oldi qorong'ulashdi, boshi aylanib, behush Farhod tomonga yiqildi.  Tez yordam mashinasida kasalxonaga yetib borishganida Saidaning yuragi ostida urayotgan mitti yurakcha to'xtagan edi.
-Kamqon, quvvatsiz ayolga ham shunchalik bee'tibor bo'ladimi kuyov bola? Bolasidan ajraldi, endi kelinni avaylang, o'ziga kelib olsin, ancha kuchi ketgan"- shifokorning aytgan so'zlari Saidani yuragiga xanjardek sanchilar edi. Qani edi soat millari uch soat ortga qaytsa. Nima qilib bo'lsa ham o'sha yer yutgir baliqni qovurar edi. Ikki  kun kasalxonada qolishi kerakligini aytdi. Shu ikki kunda na eri, na uning biror qarindoshi Saidani holidan xabar oldi.
-Qayerdasiz? Meni kasalxonadan olib ketasizmi? - xonadoshining telefonidan xijolatona qo'ng'iroq qilar ekan, ular oldida erini yana biror nima deb kamsitib qolmasin deya, telefonni ikkinchi qo'li bilan berkitib gaplashardi.
-Yo'lni bilmiysanmi? Men og'aynilarim bilan Xumsondaman, ertaga boraman. Oyimni uylariga bor, ertaga tug'ilgan kunlari, qarashib yubor.- go'shak ortidan qisqa tovoshlar eshitilar Saida bo'lsa: "Xo'p jonim, ishingizdan ovora bo'lib kelib yurmang maylimi, men o'zim yetib olarman". -shunday deya telefonni o'chirgan bo'lib xonadoshiga uzatdi. Davlat ishida ishlash osonmasda, rosa ishlari ko'p, ovora bo'lmasinlar dedim"-deb narsalarini olib yo'lga chiqdi. Bekatda nechi soat o'tirdi bilmadi, har xil odamlar o'tib qaytar lekin hech biri senga nima bo'ldi deya Saidadan hol so'ramas edi. Sovuq o'tgani sezilib, to'xtagan avtobusga chiqdi. Avtobus o'sha shirin orzularga berilib, Farhodga Shirin bo'lib yurgan ko'chalardan o'tib borar edi. O'sha paytlar nega uni bunday jirkanch inson ekanligini bilmagandi. Qulog'i kar, ko'zi ko'r bo'lib qolgan ekan o'shanda. Mana endi ko'zlari moshdek ochildi-yu, endi kech!
Sim-sim oqayotga ko'z yoshini to'xtatishga urinardi. Kimdir yelkasini turtdi.
-"Singlim tuzukmisiz, biror joyingiz og'rimayaptimi?" -konduktor yigit uni anchadan beri kuzatib o'tirgan edi, oxiri sabri yetmadi.
-Yaxshiman, ko'zimga narsa kirdi shekilli.
-Ha unda yaxshi, yo'l haqini to'lab yuborasmi?
-Mana -deya pul uzatib yana ko'chaga yuzlandi.
Avtobus "Mustaqillik maydoni" yonidan o'tar ekan, har yili o'rnatiladigan archani bezatish ishlari boshlangan edi. Mana shu archa tagida bundan bir yil oldin Farhod unga sevgi isxor qilgan edi.
-"Mayli, hali ko'p farzand ko'ramiz"- deya sumkachasidan ko'zguni olib qizargan ko'zini artib qo'ydi.

Saida yana besh oy erining kamsitishlariga, kaltaklariga chidadi. Lekin, hiyonat! Bunga chidab bo'lmaydi. Uni bu inson bilan ushlab turgan birgina asos- MUHABBAT edi. Demak, undan ham ayrilibdi.
-Menga nima, senga nechi marta aytishim kerak, men Hilolani sevib qoldim. Xohlasang yasha, xohlamasang ana katta ko'cha. Seni ko'rishni istamayman. Men uchun sovigan... e bor ko'zimga ko'rinma " -beixtiyot kelib tushgan navbatdagi tarsakidan Saidaning yuzi lovillab yonib ketdi.
Jimgina yotoqxonaga kirib, uzoq yig'ladi. Alamahalgacha uxlolmay yotdi, zaldan erining telefonda kimningdir erkalab gapirayotgan ovozi eshitilardi. 

Danagidan mag'zi shirin

Hafta kunlaridan shanbani yaxshi ko'raman, yana yahudiy deb o'ylamang! Alhamdullah muslimaman! Nega unda deysizmi? Shanbadan keyin dam olish kuniligi ham emas))), "Zakovat" mashg'ulotlari aynan shu kunda bo'lgani uchun tezroq shanba kelishini kutaman. Bugun shanba, darsdan chiqdim soat 12:50, uyga borib kiyimlarimni almashtirib, mashg'ulotga ketishga ulgirarkanman deya bekatga yo'l oldim. Kun sovuq, kamiga grippman avtubus kutish sira yoqmayapdi. Nailoj, praznoydaman bo'lmasa metroda ketardim. 94-avtobus ham keldi, har doimgidek odam kam. Oldi o'rindiqlardan biri bo'sh ekan.
 Orqamda ikki ayol baland ovozda gaplashib ketayotgani sira yoqmayapdi, qaniydi naushnikkim bo'lsa-yu, boshimni oynaga qo'yvolib, mazza qilib musiqa eshitib ketardim. Xohlamasamda ikki ayolni suhbatini tinglashga majburman.
-Kattamni o'g'lini tomog'iga qiltanoq tiqilib qoldi. Yuragim oyog'imga tushib ketdi o'ziyam,  bolasiga yopishayotgan kelinimni urvorganimni sezmay qoldim. Baliqni bolaga qiltanoqdan tozalamay bergan, befarosat! Jon shirin-da egachi, nevaram og'ziga qo'lini tiqib qiltanoqni itarib yubordi. Ko'zlari ola-kula bo'lib ketganidan, o'lib qolsa-ya deb qo'rqib ketdim.
- Xudo asrabdi. Nevaralaringizni biram yaxshi ko'rasiz-ki opajon. Danagidan mag'zi shirin deganlari bekorga emas ekanda- a?- dedi ikkinchi ayol.
- Bir kun ko'rmasam nimamnidir yo'qotgandek yuraman. Kelinlar uyiga ketsayam bolalarni qoldirib ketinglar, yoki kechga qaytib kelinglar deyman. Kichkinamni qizchasiyam balodekkina bo'lib qolgan, bijir-bijir, maxmadona. O'zi endi yurdi, lekin qilmagan shumligi yo'q, hali xontaxtadagi narsalar yerga tushirsa, hali akalarini  kitob daftarlarini yirtadi. Kecha bolalar uyni yasatishdi, zar-par, balo battar degandek. Uyga borsangiz hammayoq archa bayram. Archani teparoqqa qo'yinglar deyish esimdan chiqibdi, shu desangiz bir payt tarqa-turuq bo'lib ketsa deng. Qarasak, Muniraxon archamizni dumalatibdilar.
- Ustiga yiqilmaganmi ishqilib?
-Hay yo'q, yonmachasiga yiqilgan. O'yinchoqlari sinibdi, hozir O'rikzordan archaga o'yinchoqchlar, yulduzcha oldim. Bolalarim xursand bo'lsin! Shular borligi uchunam yashab yuribmiz-ku.

Ular suhbatini "Qani kenayi sizlarda nima ekan?"-deya berilgan savol bo'lib qo'ydi. Konduktor 2000 so'mni olib, ikki chiptani yirtib berdi-yu, avtobus orqa eshigiga  o'tib ketdi.

Buvijonlarimiz umri uzoq bo'lsin! O'tganlarini  oxirati obod! 

Ixtisoslashish kerakmi yoki universallashish?

Tishim og'rib uch kun qiynaldim, har xil og'riq qoldiruvchi tabletkalar ichdim, namokob suvga chaydim, aroq ham ichib ko'rdim hullas kim nima desa qildim. Uchinchi kuni kechasi og'riqqa chidolmay onamga "siz do'ktirsiz-ku bir nima qiling" -deb yig'ladim. "Stomatologga bor dedim nechi marta, men senga tish doktormanmi?"-deb yana fanigan tabletkasini berdilar.    Yurak yutib tish doktorga bordim-u, meni qiynagan darddan bir lahzada halos bo'ldim.

Jurnalistikani ham xuddi tibbiyotga o'xshataman. Jurnalistikaning ham ixtisosligi juda ko'p, qaysi sohani olib qaramang hammasiga OAV kirib borgan. Ular bevosita jurnalistlar bilan mustahkam aloqani o'rnatgan.

Ustoz: "Ixtisoslashish kerakmi yoki universallashish shu mavzuga tayyorlanib kelinglar"-deb vazifa berdilar, uzoq o'ylab blog yozsam yaxshiroq degan fikrga keldim. Ertaga meni eshitishlariga vaqt yetadimi yo'qmi bilmiyman, biroq shuni aniq bilaman blogimni o'qiydilar. Meni fikrimcha, jurnalistikada ixtisoslashgan ma'qul, lekin jurnalist boshqa sohalar yuzasidan fikrlari universal bo'lmog'i lozim. Aytaylik, tibbiyot haqida hech qanday ma'lumotga ega bo'lmagan, yurakni qanday a'zo ekanligini, yurak kasalliklarini davolovchi shifokor- kardiolog ekanligini, yurakda 4 ta klapan borligini bilmagan jurnalist "Yurak" haqida hech nima yoza olmaydi yoki ekran orqali namoyish etiladigan lavhasida kimdir yozib bergan matnini o'qiganida ham "yurak"dan chiqmaydi.
Yuqorida jurnalistikada ixtisoslashish kerak dedim. Xalqimizda "Ikki qayiqni boshini tutma, oxir oqibat g'arq bo'lasan"- degan hikmat bor. Bu hikmat o'z yo'nalishini topa olmay har qayoqqa o'zini uradigan, hech bo'lmasa biror joydan uchqun chiqar deya yuguradigan insonlarga nisbatan aytilgan shekilli, yo'nalish tanlaganimizda ham o'zimizga aniq maqsad qo'yib, harakat qilsak ko'proq muovafaqiyatga erishsak kerak. Men o'z oldimga informatsion dasturlar boshlovchisi bo'lishni yoki huquqshunoslikka ixtisoslashgan jurnalist bo'lishni maqsad qilib o'qishga kirdim. Boshida ikkilandim, qaysi bir yo'nalish menda birlamchi bo'ladi? Qaysidan ketsam to'g'ri bo'ladi?. Huquqshunoslikka ixtisoslashaman deyishimga sabab: Yuridik kollejida o'qiganim, shu sohaga oid materiallarni ko'proq o'rganim bo'lgandi. Ikkilanib yurgan kunlarimdan birida facebookda bir e'longa ko'zim tushdi. "Davr" informatsion dasturida bir necha yil boshlovchi bo'lib ishlagan Najot Nurni mahorat maktabi bor ekanligi, teleboshlovchilik sirlarini o'rgatishlari yozilgan edi.  Shu kurs meni ikkilanishlarimga nuqta qo'yadi deya, ustozim Najot akani yonlariga bordim. Hali kursni tugashiga yana 10 kun bor, lekin 3 oy davomida o'zim uchun juda ko'p narsa o'rgandim. Eng muhimi o'zimga yo'nalish tanlab oldim. Informatsion yo'nalish menga kerak ekan deya xabarlar yozishni o'rganyapman. Jurnalist ixtisoslashi kerak, ammo bilimlari universal bo'lishi shart degan xulosaga keldim. Bunga bir misol sifatida Najot akani aytishim mumkin. Hammamiz ularni yaxshi informatsion dasturlar boshlovchisi sifatida bilamiz, lekin Najot akani ajoyib yozuvchi, qator maqolalar muallifi, badiiy matnlarni ajoyib o'qishlarini va musiqachi ekanligini bilmaysizlar. O'zlarini aytishlaricha, bir yo'nalishni tanlab o'shani sir-asrorlarini mukammal egallash kerak deydilar. Xuddi ginekologni bolasini tishi og'rib qolsa hech bo'lmasa unga "fanigan" tabletkasini ichrishni bilganidek, jurnalist ham ixtisoslashsada boshqa yo'nalishlar haqida umumiy ma'lumotga ega bo'lishi darkor.

Oltin davrning 100 kuni

Vaqtni oqar daryoga qiyoslashlari bejiz emas, hash-pash deguncha oltin davrimning yuzinchi kuni ham o'tib qo'yibdi. Yuz kunda yuz yilga ta'tiydigan unutilmas voqealar sodir bo'ldiki, bu xotiralar har birimizning umr daftarimizda o'chmas iz qoldirdi. Patokda 38 talaba o'qishni boshladik. Boshqa fakultetlarda qanaqa bilmadim-u, lekin jurnalistikada faqat aqllilar o'qishga kiradi. Bizni kursda esa o'ta aqllilar o'qimoqda... Boshida bir-birimizni sabrimizni sinadik, tishni tishga qo'yib chidadik. Mana 100-kunga kelib "portlash"lar sodir bo'lmoqda(!) O'qishning birinchi kunida bir kursdoshim o'zini tanishtirganida, o'zi haqida: "Meni o'quv markazim bor, ilmiy maqolalarim chet el gazetalarida chop etilgan, yevropaning qaysidir davlatida (esimda yo'q, menimcha Germaniyada degan edi) o'tkazilgan blogerlar tanlovida faxrli o'rinni olganman"- bundan tashqari nomdor davlat mukofoti sohibasi ekanli "Charos sendan 4 yosh kichik qiz shuncha narsaga erishibti, sen nima qilding?"- degan savoldan uyalib, o'zimni o'zim koyigan edim. Lekin, keyin bilar ekansiz kimni qanday iqtidorga ega ekanligini! Informatika darsida blogerlik haqida kursdoshlarimga "master klass" o'tib berdim)))) Zo'r yozmasamda, har holda shu sohaga aralashib yurgani uchun borimni ularga ulashdim. Rosti, o'sha prezentatsiyamda hamma kursdoshlarim meni diqqat bilan tinglashdi. Men kutgan, kutmagan savollarni berishdi, xullas bee'tibor o'tirganlar bo'lmadi. Lekin o'sha "blogerlar tanlovi g'olibi" bo'lgan kursdoshimni gapi ensamni qotirdi. "Men jurnalistika talabasiman, blog yozish menga endi to'g'ri kelmaydi. Men ilmiy maqolalar yozishim kerak"-degan gapidan keyin bir kursdoshim: "Qani siz ham blogingiz manzilini aytingchi o'qib ko'raylik"- degan savoliga javob bermasdan gapni boshqa yoqqa olib qochdi. Men bu yerda kimningdir shaxsiyatiga tegish niyatida emasman, shunchaki har kimning gapi qiladigan ishiga mos bo'lishi kerak demoqchiman. Yolg'on gap bilan obro' olishimiz o'zimizdan "yulduz" yasashimiz mumkin, lekin yolg'onlar fosh bo'lganda yer bo'lgan obro'ni qayta tiklab ololmaymiz!
Kursdosh yigitlar. Kursimizda 10 yigit bor, har biri o'zgacha xarakter egasi. Shu paytgacha birorta yigit haqida salbiy fikr menda bo'lmadi. Aksincha, ba'zi kursdosh yigitlarga hurmatim kundan kunga oshib bormoqda. Potochniy staristani saylanganida Muzaffar ismli kursdoshim sardor bo'lganida "boshqasi bo'lganida yaxshi edi"-degan fikr hayolimdan o'tgandi. O'qishning birinchi kunlarida qovog'ini solvolib o'zidan jiddiy qiyofa yasab olgan kursdoshimni yoqtirmagan edim. Ilk taassurot aldamchi ekan. Muzaffar yigitlar ichida eng kirishimli, mulohazali, farosatlisi ekan. U bilan bir guruhda o'qiymiz, qanaqa muammo bo'lmasin o'ta bosiqlik bilan hal qiladi. Sekiiingina o'z fikrini hammaga o'tkaza oladigan haqiqiy STARISTA! Boshqa yigitlar ham juda yaxshi ularni har birini alohida xurmat qilaman.

Kursdosh qizlar. Hali hech biri meni hayratlantirmadi. Quruq gaplarga boshida havasimni ortirgan kursdoshlarim bo'lgan, amalda hech birini ko'rmadim. Bir narsani alohida aytishim kerak 102-guruh (meni guruhim) qizlari pazanda ekan. Guruhdosh qizlar o'zaro kelishib har kuni uyda ovqat qilib keladigan bo'ldik. Bu tashabbus yigitlarimizga ham yoqdi, asosan viloyatdan kelgan yigitlarimiz uy ovqatlarini sog'inayotgani sezilib turardi. Startni men boshlab berdim. Birin ketin 8 ta qiz uyida (yotoqxonasida) ovqat tayyorlab keldi. Yigitlar xursand, ularni maqtovidan esa bizni boshimiz osmonda.

Oxirgi 10 kunlikda kursimizda ochiqdan ochiq jang boshlagan, eng yomon qizlar bir birini haqorat qilishayotganligi oliy ta'limda o'qiyotgan "oliya" qizlarga yarashmaydigan gaplarni aytishlari, o'qituvchilar oldida o'zini ko'rsatish "musoboqa"si avj olgani achinarli hol.

Yuz kunda shuncha voqealar bo'ldi-yu, yana 3,5 yil bizni nimalar kutmoqda ekan!

P/S: Bu postni o'qiyotgan kursdoshlarimga murojaat: Gaplarimdan xafa bo'lmang, har kim haqida sizni o'z fikringiz bor. Bu meni xulosalarim, hali bular nechi marotaba o'zgaradi. Men bilmaydigan qobiliyatlaringiz juda ko'pligini ham bilaman. Amalda ko'rib ta'sirlansam, u haqida albatta post yozaman!

Maxsustransga "maxsus" murojaat

 Kundan kunga chiroy ochib borayotgan shahrimizning obodligi, ozodaligini ko'rib ko'zingiz quvonadi. Shahar markazidagi saramjon ko'chalardan yurar ekansiz, ko'chalarni chinni chiroqdek qilib tozalab qo'ygan shahar obodonlashtirish boshqarmalarida ishlaydigan
xodimlarga tahsinlar o'qiysiz. Lekin dilni xira qiluvchi, ko'rgan odamni o'sha "ozoda" joylardan burun yopib o'tishiga majbur qiluvchi go'shalar ham shahrimizda talaygina. Obodlikni o'z uyingdan boshla naqliga amal qilib, men ham go'zal poytaxtimizning Yashnobod tumanida yashovchi bir fuqaro sifatida "Bobur" mahallasidagi ba'zi e'tiboringizdan chetda qolgan burchak haqida to'xtalib o'tmoqchiman.

Bir necha yillardan beri ishlamayotgan 165-maktabgacha ta'lim muassasini oldidagi bu holatni ko'rib bee'tibor o'tib keta olmadim. Yuqoridagi rasmlar 24-dekabr kuni suratga olingan bo'lib, bugun ertalab ham shu holatda edi. Bu axlatlar soni kundan kunga ortib bormoqda, vaholanki 2 chaqirim ham kelmaydigan joyda maxsus axlat tashlash joylari joylashgan. Yaqinda, adashmasam 2 kun avval shu "axlatxona" yaqinidagi ko'p qavatli uylardan biridan qiz uzatildi. To'y kunidagi video tasvirlarda bu axlatlar qay holatda tushganligi haqida gapirmasdan, o'sha qizga kelgan sovchilar bu axlatlarni ko'rib mahallamiz haqida qanday fikrlarni ko'nglidan o'tkazdi ekan. 1-2 oylardan beri to'planib yotgan axlatlarni olib ketishlarini mutasaddi tashkilotlardan iltimos qilib so'rayman.

Oylik yo'l chiptasi

Soat 18ga yaqinlashib qolganiga qaramay oylik yo'l chiptasini olish uchun Kadishev bozori yaqinidagi chiptalar sotiladigan butkaga otlandim. Onam: "Kech bo'ldi, ertaga olarsan"- deyishlariga qaramay, "Boriy qani, yopiq bo'lsa ertaga olaman, bozordan non, mastavaga ko'kat ham olib kelarman"- deb uydan chiqdim. Bekatga 1-2 chaqirim qolgan joyda, kichik tadbirkorlar ko'chma bozorcha tashkil qilishgan. Ko'kat olish hayolimga kelib, izlay boshladim. Yo'lakning eng oxirida yog'och yashikning ustiga ko'katlarni qo'yvolib, bir dasta 200so'mliklarni sanayotgan ayolga ko'zim tushdi.
-Keling qizim, ko'katni qanaqasi kerak?
-ukrop, petrushka keyin 3-4 ta garimdoriyam bering.
-1000 so'm bo'ladi, qizim mana bu limondan ham oling, sizga 3 tasini 1000 so'mga beraman.
-Yo'q, limon shartmas!
-Xohlasangiz, 4 tasini oling. Menga 1000 so'm kerak edi.
-Uzr, kelinoyi menga limon kerak emas, kechirasiz!
Ko'katlar solingan paketni olaman deb ayolning muzdek qo'llariga tegib seskanib ketdim. Qadoq bo'lgan qo'llarning chiziqlari yashil tusda ekanligi halol tirikchilikning namunasi edi nazarimda. Non olib, yo'l chiptasi sotiladigan butka tarafga o'tdim. Yog' olgani, shakar olgani navbat bo'lishini bilardim-u "proyzdnoy"uchun navbatni ko'rmagandim. Mayli, muhimi yopiq emaskan deb navbatga turdim. Hamma tez-tez olib ketyapti, 2-3 ta odam qolganda tezlik susaydi.
-Yo'q opa, men bugun plan topshiraman, puliz bo'ganda olasiz, nima bu sizga kartoshka piyozmi ertaga 1000 so'mni berib ketaman deysiz, qani kim keyingisi tezroq bo'linglar" - do'kon oynasi oldida boshlari egilib turgan ko'katchi ayolga ko'zim tushdi. Afsuslanib ketdim. Limon olmasam ham ko'proq ko'kat olsam bo'lardi-ku.
-Xola, siz limon sotasiz a? Oyim 3 ta limon opkel deb telefon qildilar, mana 1000 so'm. Ularga pul uzatar ekanman, aybimni yuvishdagi axmoqona harakatimdan o'zimdan o'zim nafratlanardim.
-Xo'p, xo'p hozir limoni olib beraman, prayznoy olvolay maylimi
-Bemalol, men ham navbatdaman- dedim-u pulni olganlaridan keyin yengil tortdim.
-Mana, bitta "o'quvchi", 50.000 to'liq- deb ayol pullarni uzatdi.
Men olib bo'lgunimcha kutib turdilar.
-Talabamisiz? Meni qizim kollejda o'qiydi, institutga tayyorlanyapti.
-Omadlarini bersin. Boshqa so'z ayta olmadim. Ko'zim yoshga to'lib qolgan edi, biror so'z desam yig'lab yuborishim aniqligi uchun indamay ayol ortidan ergashdim. O'ng tomonga oqsabroq qadam tashlaganlashlariga, kiyimlarini qavat-qavat kiyib, rangi uchgan ro'molni o'rab olganlariga qaraganda turmushning mushti faqat shu ayolning yelkasida ekanliga seziladi. Tirikchiligi ko'kat sotish bilan o'tayotgan bo'lsa-da, qizini institutga tayyorlanishi uchun sharoit qilib berish faqat va faqat ONAning qo'lidan keladi.
-Mana 4 ta limon, qizim! Katta rahmat sizga
-Yo'q, 3 ta limon yetadi. Rozi bo'ling!

SIZ...

   Siz ham sen ham bir og’izdan chiqadi. Ikkisi ham uch harfdan iborat, bir bo’ginli so’z. Lekin ikkisining farqi osmon bilan yer kabi degan gaplarni gapirib o’tishim shart emas deb o’ylayman)) Buni bilamiz gapi aylantirma deyishingiz tabiiy. To’xtaaang, to’xtang! Nega meni senladingiz? XAAA ikki uch kundan beri bir tanishimning shu savoliga javob bera olmay qiynalaman! Aslida men ularni sen deganligimni eslay olmayapman. Chunki, hammani sen deyishim mumkin (ota-onamdan bo’lak), u insonni hech ham senlamiyman, senlab gapirmaganman. Balki, jaxl chiqqanda aql ketadi degan holatlarda aytib yuborgan bo’lishim mumkin desam unda ham hech bo’lmasa ismlari bilan albatta familyasini ham ishlatganman. Bugun boshqa bir tanishim  “Charosda o’zi parosat yo’q! Meni ham Fozil deydi daje”-debdi, o’ylab qoldim haqiqatdan ham menda “farosat” yo’qdir?. O’zimdan kattalarni ismi bilan chaqirishim hunuk holat bo’lsa kerak. O’zim uchun ba’zan hurmat talab qilaman-u, boshqalarni ham ular istagandek hurmat qilamanmi?

     O’zimdan kattalar bilan gap talashaman, bir gapdan qolsam boshqalar Charos yengildi deb ustimdan kuladigandek to’xtashni istamayman. Fozilbek Yusupovning tuutsii.blogspot.com sahifasidagi Offtop postida ismlari zikr keltirilganlarni ayrimlariga nisbatan befarosatlik qilganimdan uyalib ketyapman. Ayniqsa, Bobur Yoqubovdan. Bobur aka men hurmat qiladigan sanoqli odamlardan bittasi, shu post orqali ulardan UZR so’rayman.

   Haqiqatdan ham sen degan tilimizdan siz deyish ham mumkin, Fozil ismini ayta oladigan zabonimiz “aka” so’zini ham qo’shimcha qila oladi. “Siz”ning sehri bilan farosatingiz belgilanar ekan, hech qachon uni aytishdan uyalmaslik kerak. Gap talashmaslik kerak, sukut saqlang sizni dono deb o’ylashadi))) Bu postim orqali  aql o’rgatishdan yiroqman, shunchaki o’zim uchun xulosa qildim, hurmatni so’rab olishmasidan ko’rsatish kerak, javobi ham shunga yarasha bo'ladi!!!

Erkak jinsidagi "MAVJUDOTLAR"

Alloh insoni yaratar ekan ayolni erkakning qovurg'asidan yaratdi. Erkak jinsidagilarni kuchliligi, irodali ekanligi va aql-zakovatda ham ayollardan bir pog'ona balandda ekanligi ishora berilgan bo'lsa ajab emas. Ammo, lekin, biroq... Ayrim "erkak"larning tabiati oldida ayollar ip esholmay qoladi. Hozir "Yoshlar" teleradiokanali orqali namoyish etilayotgan koreys serialini ko'rib o'tirib film qahramonlaridan biriga nisbatan "Hoy, qiz bolaga o'xshash yigit"-deb murojaat qilinganidan kulgim kelib post yozishga kirishdim. Haqiqatdan ham jamiyatimizda ayollik tabiatiga moyil erkak jinsi vakillari ko'p uchramoqda... 

Birgina misol: Ijtimoiy tarmoqlar orqali ko'p kuzataman, yarim yalong'och kiyingan bir qizni (yoki mashxurroq ayolni) rasmini guruhlarga qo'yib muhokamalarda faqat yigitlar "g'iybat" qilish bilan band. Baraka toping! Siz juda to'g'ri gaplarni yozyapsiz! Ayollarda, qizlarda ibo-hayo qolmayotgandir, lekin bunga kim sababchi? Har biringiz o'zingizga tegishli ayollarni nazorat qiling, ularga o'z ta'siringizni o'tkazing, olam guliston! Ikkinchi misol: Ikki yuzlamachilik, yolg'on gapirish ayrim erkaklarning "hunar"iga aylanib qolyapti, qo'pol qilib aytganda zog'ga o'xshab u shoxdan bu shoxga sakrab kuylashdan uyalishmaydi. Go'yoki, ular aqlli-yu, qolganlar axmoq! Yolg'oni bir kun misi chiqadi. Chiqdiyam, kuni kecha ijtimoiy tarmoqdagi bir do'stimni misini chiqarib qo'ydim. Gapirgan yolg'onidan uyalmaydi ham qaytanga "fortichka" uchun yangi yolg'onlar seriyasini boshlab yubordi. Og'zingizdan chiqayotgan har bir so'zingiz uchun bu dunyoda ham, Yaratgan oldida ham javob berishingiz kerakligini o'ylab ko'rib gapiring! Xullas aql o'rgatish niyatida emasman, hammasini vijdoningiz hukmiga tashlangchi, u nima deydi. 

Uchinchi misol: Ayrim "erkak"lar dallollikni kasb  qilib olgan, ikki inson orasida "pochtalyon"! Haqiqatni gapirsa xo'p xo'p, yolg'onni bo'rtirib, xuddi o'zi tepasida turgandek gapirishiga nima deysiz! Siz orasiga nifoq solmoqchi bo'lganlar bir kun kelib yarashib ketar, lekin endi ularni yuziga qanday qaraysiz? Ayollar g'iybatchi, ayollar ko'p yolg'on ishlatadi, ayollar og'zida gap turmaydi, bitta gapni to'rtta qilib gapiradi deysilar-u, ayollardan qolishmaydigan erkak jinsidagi "MAVJUDOT"lar ham kam emas! 

    Faqat erkaklarni yomonlabsiz demang). Haqiqiy ma'noda o'z nomiga munosib yigitlar ham ko'p. Men shundaylardan birini taniyman. Aql bilan ish ko'radigan, og'zidan chiqgan so'ziga javob bera oladigan, insoniy fazilatlari ham mukammal inson meni nazarimda! 

  Xurmatli ERKAKLAR! Og'ir botgan bo'lsa ming bor uzr! Bu gaplar siz haqingizda emas, bularni hammasi MAVJUDOTLARGA!!!

Kechikish...

 
    Maktab o'quvchisiligimdan meni tark etmaydigan bir odat bor - kechikish. O'ylab qarasam hayotim davomida juda ko'p narsalarga kech qolib borayotgan ekanman. To'rt yilga kechikgan o'qish, men hali ham qaytishini kutayotgan muhabbat! O'z tengdoshlarimga qarasam, kimlaridir oilali, farzand tarbiyasi bilan band, kimlaridir men endigina boshlagan yo'lni oxirida. Mayli kech bo'lsada muhimi niyatimga yetdim-ku! Men yolg'iz emasman degan ichki ovoz meni tinchlantiradi. O'qishning ilk kunida universitetga yo'l olar ekanman hayolimda birgina o'y: "Kursdoshlarim orasida eng yoshi kattasi bo'lsam kerak, ular nega 3 yil kira olmagansiz deb bergan savoliga qanday javob beraman"-degan fikrlar bilan universitetga borgan edim. Hamma o'zini tanishtira boshladi.Birinchi partada o'tirgan Shohsanam ismli kursdoshim o'zini 1993-yilda tug'ilganman deganidan keyin ko'nglim hotirjam bo'ldi, "hayriyat men yolg'iz emasman!", birin ketin hamma o'zini tanishtirdi 1993..1995..1994...1996...1992...1991!))
       Endi buyog'iga kechikishga haqqim yo'q, jurnalistikani qund bilan o'qib, o'z sohamning yetuk mutaxassisi bo'lishim lozim.Buning uchun menda hamma imkoniyatlar mavjud. Mendan talab qilinadigani esa faqat va faqat MEHNAT!!!

" Paypoq"

  

        

   Jurnalistika fakultetida 25 kun o'qib o'zimdan "jurnalist" yasavolib, fikr bildirish niyatim yo'q. Jurnalist kim?, U qanday mavzularda maqolalar yozishi kerak! Unga nima mumkin-u nima mumkin emasligi hali bilmayman ham, lekin bloger bu- jurnalistmas, u har qanday mavzuda yozishi mumkin faqat yozgani kimningdir shaxsiyatiga tegmasa bo'ldi. Sarlavhaga qarab hayron bo'layotgandirsiz, "nega paypoq?"-deb, men jurnalist sifatida ertaga ish faoliyatim davomida bu mavzuda yozolmasligim mumkin, lekin bloger bo'lib bugun shu mavzuda yozyapman. 

  Paypoq haqida nima yozsam ekan deb o'yladim, rostini aytaman hozir ham o'ylayapman. Keling yaxshisi paypoq bilan bog'liq meni hayron qoldirgan voqea haqida yozaman. Bir Qashqadaryolik dugonam to'yidan oldin sepini bizga ko'rsatgani uyiga chaqirdi. Qashqadaryoliklar qiladigan sep oldida toshkentliklar dog'da qolar ekan deb, hayron bo'lib tursam bu sarpolarni hammasini kuyov taraf yuvorgan ekan. Bilasizmi kelinga yuvorilgan paypoqlar soni 30 ta, ro'mol 20 ta, sharf 10 ta hullas biz taraflarda 3 ta kelinga qilinadigan sep! "  Bu faqat kuyov tomondan kelgan paypoqlar soni kelin ham unga qo'shar ekan. Qashqadaryoliklar issiq hududda yashashadi shuncha paypoqni nechi yil kiyasan"-deb dugonam bilan hazillashdim. "Qorayib ketmaslik uchun yozdayam kiyamiz bir yilgayam yetmaydi" -deydi!  Makon va sharoit sabab qizlar sepi ham turlicha bo'lar ekan!

Xullas, va'da qilingan post bir amallab yozildi! Fozilbek Yusupov mandan yaxshi yozolmaganini ham bilaman, mayli Fozil hafa bo'lmang!  Yig'ilayotgan sepimga zo'r erkaklar paypog'idan olgandim, "turetiskiy" hushbo'y hidli!!! G'oliblik oshini yeganimdan keyin shuni bittasini sizga sovg'a qilaman, uni narxi bir lagan oshdan qimmat))

Bolalik sog'inchi...

    


Yoshi  ulg’gaygani  sari , bolaligini qo’msamaydigan, hech bo’lmasa bir lahzaga bo’lsa ham unga qaytib qolishni  istamaydigan odam bo’lmasa kerak. Har birimiz bolaligimizni sog’inamiz, shunchalik sog’inamizk, uni hech bo’lmasa, his qilish uchun xotiralarimizni titkilaymiz.

                    Bolaligimdan qanday xotiralar qolgan?

Fotosuratlar.  Albomimizni olib , uni qayta-qayta varaqlaymiz, butun umrga muhrlangan shirin damlarimizdan qolgan shirin esdaliklar… ! Eng beg’am, tashvishsiz onlarim! Bular hattoki ko’zlarimdan sezilyapti-ya , ko’zlarim porlab turibti. Butun olam go’zalligi ularda mujassamdek! Tabassumim ham soxta emas, o’shanda ayajonim meni rasmga tushirtirish uchun yangi ko’ylagimni kiydirgan edilar, oppoq  tuflichamni  ham o’shanda birinchi marta kiygandim. Buvijonim olib bergan oq bantikda ayam sochlarimni zo’rg’a yig’ib qo’ygandilar, sochlarim kaltaligidan bantikdan chiqib ketavergandi. Qo’limdagi soatni ammajonim berganlar aytishlaricha bu soatni  ularga 8 yoshliklarida buvam sovg'a qilgan ekanlar, hozir bu soatni yoshi 25 da ! Men uni avaylab taqdim, xatto singlimga ham bermay asrab qo’yganman. Bolaligimdan qolgan qadrdon soatchamni bir kun kelib qizalog’imning qo’liga taqib, uni ham xuddi shunday suratga tushuraman, Xudo xohlasa!

Video  tasvirlar. Bolaligimni yodga soluvchi video tasvirlar kam ! Hozirgi zamon bolajonlariga mazza-da , qo’lingizdagi telefon bilan ularni xohlaganingizcha tasvirga olasiz , tasvirlar ko’ngildagidek bo’lmasa, o’chirib qayta olasiz. Ularda bolaligining “ko’p” tasvirlarini abadiylikka muhrlash imkoniyati bor! Bizda-chi, bu imkoniyat biror qarindosh-urug’ning to’ylaridagina bo’lgan. Ularni har doim ham olib ko’ra olmaysiz! Qo’limda uchta shaxsiy diskim bor. Birinchisi: “So’ngi qo’ng’iroq” kuni  Ikkinchisi : 9-sinfni tamomlaganimizdan keyin uyushtirgan oqshom tasvirlar. Uchinchisi: Kollejni tamomlaganimdan keyin uyushtirilgan oqshom tasvirlari. Ular men uchun - bebaxo . Ha , aytgancha yana bir disk bor ekan. Bu diskda meni bundan to’rt yil oldin hayajonga solgan tasvirlar muhrlagan. Bu tasvirlar- ilk bilimdonlik kursisiga o’tirgan kunim. Qarang shunga ham to’rt yil bo’libdi, o’shanda endigina o’n sakkiz yoshni qarshilagandim, u xotiralarni men zavq bilan eslayman. Shahzoda Rahimova jamoasida ishtirok etgandim. Bilasizmi , o’shanda menga rostmanasiga omad kelgan. Lekin bu omad kimningdir kechkishi evazigaligi ko’nglimni g’ash qiladi. O’shanda qizlar jamoasidan Shaxnoza ismli qiz suratga olish studiyasiga kech qolib kelgandi. Tasvirga olish boshlangunicha kelmagani uchun uni o’rniga men ishtirok etgandim. Mag’lubiyatli o’yin bo’lgan bo’lsa ham, o’sha xotiralar men uchun qadrli.

“ESDALIK” DAFTARIM. Hozir maktab o’quvchilari “Esdalik” tutishadimi, yo’qmi bilmadim, lekin 7-9-sinflik paytimizda , “Esdalik” tutish “MODA” edi , biz uni “Anketa” derdik.  Men ham “Esdalik” tutganman! Tug’ilgan kunimga yaqin dugonam- Gulbarchin , menga kodli yondaftar sovg’a qilgandi. Yondaftar judayam chiroyli, ustida men yaxshi ko’rgan lola gullarining surati bor. Yon tomonida 1dan 9 gacha raqamchalar joylashtirilgan. “Kodlangan” yondaftarimni birinchi sahifasiga turli xil savollar yozib chiqgandim. Keyingi sahifalaridan boshlab , dugonalarim, sinfdoshlarim , eng yaqin o’rtoqlarim o’zlarining “Anketa”sini  yozib qoldirishgan. Hozir ularni o’qib , o’sha damga qaytgandek bo’laman. “Esdalik”ning oxirgi sahifasini uni egasi to’ldirishi kerak edi. O’shanda men eng birinchi yozgan she’rlarimni  birini yozib qo’ygandim. Mana o’sha she’r!

         Gullarning sarasi- atirgul derlar

         Saralab , tanlaysiz bog’lardan uni,

         Do’stlarning sarasi- yoshlikda bo’lar,

         Sog’inib eslaysiz , do’stlarim meni!

To’ldirgan ma’lumotlarimni o’qib , kulgim kelayapdi! Exxx mening beg’ubor bolaligim! O’shanda shu qadar o’tkinchi ekanligingni bilganimda, o’sha paytdagi o’y-hayollarimni ko’proq yozib qoldirgan bo’lardim.  Seni har doim sog’inaman, sog’inaman-u hali bundanda esda qolarli xotiralarim bo’ladi deb,  seni bir parchang bo’lgan buyumlarimni yana o’sha qutimga joylab sandiqqa solaman.

"Ko'ngil qo'yganimga" yetishdim!

        Bugun hayotimdagi eng hayajonli kun bo'ldi. Talabalikning ilk kuni. Uzoq kutilgan bu kunga, katta tayyorgarlik ko'rib, O'zbekiston Davlat Jahon tillari universitetining Xalqaro jurnalistika fakultetiga yo'l oldim! Kamina 198,4 ball bilan mazkur fakultetga " to'lov kontrakti" asosida o'qishga qabul qilinganman! Birinchi kun zerikarli bo'ladi deyishgani rost ekan. 1-parada rosa zerikdim, uyqim kelib esnab o'tirgan bo'lsam ham kerak. 2- paradan esa  auditori "o'zimniki" bo'lib qoldi. Kursdoshlarim bilan tanishishni boshlavordim. Kim nechi ball bilan kirgan, kim kontrak, kim byudjetligi haqida gaplashib, tanishib oldik. 2-para har birimiz o'zimizi "iste'dod"larimizni sanab o'qituvchimiz bilan tanishdik. Kursdoshlarim orasida shoir-shoiralar ko'p ekan. Ikkita Zulfiya mukofoti sohibalari, ikkita fan olimpiadalari g'oliblari bor ekan. Ularni ijod na'munalarini tinglab, olqishlab qo'ydik. Xullas, kursdoshlarim haqida birinchi ta'surotlarim ijobiy! 3-parada fakultet dekani bilan tanishuv soati bo'ldi. Dekanimiz haqida uzoq yozib o'tirmayman, keyingi postlarimdan birini ular atab yozaman! Dekanimizning suhbat oxirida aytgan gaplari meni dilimdagi gaplar desam mubolag'a emas.

"Tanlagan kasbingiz ham suyukli yordek bo'lishi kerak. Siz jurnalistikani sevib, ko'ngil qo'yib bu yerga kelgan ekansiz, kasbingiz sir-asrorlarini mukammal egallaysiz! Sevmagan insoningiz bilan oila qurib bo'lmagandek, jurnalistikani sevmasdan yaxshi jurnalist bo'la olmaysiz! " 

Samarqand tour. 8-9-may

                                                     

   Samarqandga borganmisiz? Borganman deysizmi? Unda yozmoqchi bo'lgan blogspotim sizga Samarqand xotiralarini yana bir marta eslashingizga yordam beradi. Bormaganman deyapsizmi? Hech hijolat bo'lmang ,  postimni  o'qiganingizdan keyin sayohat       xaltangizni ko'tarib  "qayerdasan Samarqand?" deb yo'lga otlanishingiz ajabmas. Mayli, ko'p maqtab sizlarni kutirmay-da, gapning indalosiga o'taqolay. Shu desangiz bir guruh "bekorchi"lar , yo'g'e  "sayohatchi"lar  8-9-may kunlari  Samarqand safariga otlandik. Bir kun oldin yomg'ir yog'gani uchun yoqimli salqin havo sayohatimizga yanada qo'l keldi. 8-may kuni soat 5:00 dan Chilonzor metrosida yig'ila boshladik to 6:00gacha! 14 ta sayohatchi buyurtma mashryutda har xil o'yin kulgular bilan qanday Samarqandga borib qolganimizni sezmay qoldik.  Aslida sayohatimiz Samarqand shahridanmas , Jizzahdagi "Temur darvozasi"dan boshlandi. G'orni ko'ramiz deb mashrutdan tushdik,   shu paytgacha "G'OR" deb o'ylaganim , aslida "g'orcha" ekan.  G'or oldida ilk fotosessiyalarni o'tkazib , yana yo'lda davom etdik.
    Samarqand. Bu shahar haqida ko'p yozib, maqtab o'tirmayman. Bilaman juda ko'p eshitgansiz, hali yana eshitasiz! Samarqand shahridagi ekskursiyamiz Ulug'bek rasadxonasidan boshlandi. Shoir M.Yusuf yozganlaridek: "Samarqandga borsangiz Ulug'bekni ko'rmay qaytmang!". Ulug'bek kimligini, qanday shaxs bo'lganligi haqida juda yaxshi bilasiz, bilmasangiz Ulug'bek rasadxonasiga tashrif buyuring BILIB OLASIZ! (Ulug'bek hayoti va faoliyatidan tashqari, insonda uchraydigan kasalliklarni paydo bo'lishi "yulduzlar"ga bog'liqligi haqida ham eshitasiz). Tortishasiz, baxslashasiz, xullas kelganingizga afsuslanmaysiz! Kim bilan deysizmi? Keling o'zingiz bilib olasiz!


Ulug'bek rasadxonasidan keyin to'g'ri qayoqga bordik bilasizmi? Choyxonaga!!! Qornimiz ochib ketganidan aylanish ko'ngilga sig'masdi! Hamroxlarimizga Samarqandcha palovni maqtab maqtab choyxonaga olib bordik. Bordik-u o'zimiz ham "Samarqandcha palov"ni ko'rib hayron qoldik, shuncha payt Samarqandda yashab to'rtburchak sabzili osh yemagandim. Yedim, yedim-u mazzasi og'zimda qoldi. Mazzali , hush tam to'rtburchak sabzili osh biz samarqandliklarni mehmonlar oldida uyaltirmadi. Ovqatlanib bo'lganimizdan so'ng "Qorin to'ydi g'am ketdi" -deb sayohatni davom etirdik. Endigi manzilimiz Shohi Zinda majmuasi bo'ldi. Shohi Zindaga bormagan bo'lsangiz ham uni zinalari haqida eshitgansiz, filmlarda ko'rgansiz Shahzoda o'ynagan "Majruh" filmidagi o'sha zinalar Shohi Zindada! Zinalarni sanab yuqoriga chiqib oldik. Men har doim kelganimda sanayman 36 ta chiqadi, bu safar ham shunday. Shohi Zindada biroz gidlik ham qildim, majmuada joylashgan qabrlarni kimlarga tegishli ekanligi, ular Amir Temurga kim bo'lganligi haqida do'stlarimga gapirib berdim (eshitishni xohlaganlariga). Shohi Zindadagi Qusam ibn Abbos qabrini ziyorat qilib yana zinalarni sanab pastga tushib oldik. Zinalar 35 ta!
    Keyingi bekat Go'ri Amir! Amir Temur maqbarasi. Kim Samarqandga borgan bo'lsa, bu maqbarani albatta ziyorat qilganligi tabiiy. Maqbarani ziyorat qilar chog'da, Amir Temurning o'z zamondoshlariga qarata aytgan bir gapi yodimga tushdi: "Bizning kuch qudratimizni bilmoqchi bo'lsangiz biz qurgan imoratlarga boqing"- bu gapning ma'no mazmini bugungi Samarqand ko'rinishiga ham juda mos keladi. Mustaqillik davrida Samarqand ham xuddi Toshkent singari tanib bo'lmas qiyofaga ega bo'ldi.


   Go'ri Amirdan keyin "Registon" ansambiliga bordik. Samarqandning tashrif qog'ozi bo'lgan bu obidalarni ko'rib hayratlanmagan odam bo'lmasa kerak. Nafaqat Samarqand balki, butun o'zbek xalqining faxri - mo'jizaviy Registon! Registonga bormaganlarga qisqacha aytib o'tsam, majmuada uchta madrasa bor: Ulug'bek, Sherdor, Tillakori. Ulug'bek madrasasi XV asrda Mirzo Ulug'bek tomonidan qurilgan, bu madrasa o'z davrida "Ulug'bek akademiyasi" hisoblangan. Keyingi ikki madrasa  Bahodir Yalangto'sh tomonida XVII asrda qurilgan. Sherdor madrasasi peshtoqida afsonaviy sher rasmi tushirilgan. Bu tasvir hozirda Samarqand ramzi hisoblanadi. Tillakori madrasasi ansambildagi eng betakror, jilvakor madrasa desam to'g'ri bo'ladi. Madrasani ichki bezaklari uchun 7,5 kilogramm sof oltindan foydalanishgan. Umuman ansambildagi   har bir madrasa betakror arxitekturaviy ko'rinishga ega. O'zingiz Registonni borib ko'rsangiz fikrlarimni tasdiqlaysiz! Registonni aylanib vaqt o'tganini sezmay ham qoldik.

  

     Samarqand shahridagi sayohatimizni shu joyda yakunlab, sayohatimizni ikkinchi qismidagi voqealar makoni - Qo'shrabot tumaniga yo'l oldik. Yo'l-yo'lakay Payariq tumanida joylashgan Imom al - Buxoriy ziyoratgohiga kirdik. Bu joy haqida qancha yozsam ham kam chunki bu qishloqda kamina tavallud topgan. Meni nazarimda Samarqanddagi eng tinch ziyoratgoh shu majmua. Imom al - Buxoriy hazratlari hayoti haqida gapirib bergan gid shunaqa ta'sirli gapirdilarki, hamma tinglovchilarni sehrlab qo'ydi. Maydalab yog'a boshlagan yomg'irga ham e'tibor bermay hech birimiz joyimizdan qimirlamasdik, go'yoki biror harakat qilsak tushuntiruvchini hayoli bo'linib gapirishdan to'xtaydigandek, hech kim qimir etmasdi. Gidning ism familyasini eslab qolmagan ekanman, lekin borib qolsangiz u yerdagi hamma gidlar ham o'sha insondek ilmli ekanligiga ishonch hosil qilasiz! Al-Buxoriy ziyoratidan keyin to'g'ri Qo'shrabotga otlandik. "Yo'ling uzoqligi yaxshi hamroxing bo'lsa bilinmaydi"- deyishgani rost ekan. Qancha yo'l yurdik bilmadim u, Qo'shrabotga yetib borguncha kuylamagan qo'shig'imiz  qolmadi, esda qolarli video tasvirlar bilan yo'l uzoqligi umunan sezilmadi. Yetib borganimizda yomg'ir chelaklab quyardi. Ha aytgancha, aytish esimdan chiqibti,  Qo'shrabotda bizni Sohib Jontoyevni qarindoshlari kutib olishdi. Mehmondo'st, ochiq chehra xonadon egalari mezmondorchiligidan kun sovuqligini bir pastda unutdik. Kechki dasturxon atrofida samimiy suhbat, do'stlar diydori qanchalar yoqimli bo'lishini o'shanda his qildim. Qopqon o'ynadik, mantiqiy savollar ham berildi, kimlardir shaxmat o'ynashdi yana kimlar shirin suhbatda... xullas, vaqt juda tez o'tdi. Ko'pchilik charchab vaqtliroq uxladi (vaqtli 1da). Tog'da tong ham tez otar ekan. Kech uxlab vaqtli uyg'onganimgami ko'zimni yumib ochgandek bo'ldi. Nonushtadan keyin Pangat tog'iga yo'l oldik. Bahor tabiatida tog'dan go'zal joy topilmasa kerak. Tiriklik rangiga burkangan viqorli tog'lar ko'zni quvnatardi. Bir lahza ularga tikilib, tog'ni talqon qilishga qodir inson ham bu haybat oldida zarradek ekanligini his qilasiz! Mashrutdan tushib, tog'ga tirmashdik, to'g'rirog'i chiqishga harakat qildim (Cho'qqisiga chiqganlar ham bor), yarim yo'ldan qaytib, pastga tushdim. Hozir oxirigacha chiqmaganimga afsuslanaman.( Alloh nasib yana borsam, bu safar cho'qqisiga chiqaman). Cho'qqi zabt etish marosimidan keyin kabobxo'rlik bazmi boshlandi. Qopqon o'yinini o'ynab planni rosa bajardik. Kamina boshlovchi bo'lsamgina o'yin menga ko'proq yoqdi, bo'lmasa meni darrov chiqarib yuborishardi.  Sayohatimiz ikkinchi qismi ham shu tariqa o'z nihoyasiga yetdi, soat 15 lardan o'tib yo'lga chiqdik. Yo'l davomida sevimli "Qopqon"i qayta-qayta o'ynadik. Shunday qilib ikki kunlik safarimiz 21:00 lada Toshkentga kelib qaridi. Bir umrga unitilmas xotiralarga boy bo'lgan sayohatimiz qisqacha shunday bo'lgan edi. 

Oromgoh , tajriba maktabi , ATIRGULLAR!

                       "Kamolot" YIH tomonidan o'tkazilgan "Yosh reportyorlar" media-treningida bloger sifatida taklif etildim! 

(Taklif uchun Xushnud Xudoyberdiyevga katta rahmat!) Borgan kunimiz kechasi 1 gacha uxlamasdan "majlis" qilganimiz uchun kelganimga biroz xafa bo'lgandim. Chunki tanimagan odamlar bilan "til" topishishim qiyinroq!  Ikkinchi kundan esa qadrdon bo'lib ketdik, kunimiz , vaqtimiz o'tgani sezilmadi . 

Oromgoh! Qulay sharoitlar yaratilgan, ozoda , zamonaviy ko'rinishdagi "Kamolot yoshlar oromgohi "  Toshkent viloyatining Bo'stonliq  tumanida joylashgan! Go'zal tabiat, ulug'vor tog'lar orasida qad ko'targan bu so'lim go'sha menga juda yoqdi. Hamma oromgohlar ham shunday-ku, nimasi yoqdi ?- dersiz. ATIRGULLARI...

Oromgoh hovlisi qip-qizil atirgullar bilan yonib turibdi. Hovli gullariga qizishim sababmi e'tiborimni faqat shu atirgullar tortdi. Katta -katta qip-qizil gullarni ko'rib, ko'zingiz quvnaydi, bu go'zallikdan ketgingiz kelmaydi.

Atrof viqorli tog'lar bilan o'ralgan yam-yashil tabiat qo'ynida har bir ijodkor qo'liga qalam olib qog'oz qoralaydi, ko'nglida tog'lardanda yuksak marralarni ko'zlagan orzu-istaklar paydo bo'ladi. Meni nazarimda "Yosh repotyorlar" loyihasini bunday tabiat qo'ynida o'tkazilishidan maqsad ham ana shunda: yosh ijodkorlarga yanada ilhom baxsh etish, ularni qalbini go'zallik bilan oshufta qilgan holda, yuksaklikni ko'zlashga undash. 

Oromgohga borgan kunimizdan boshlab tajribali jurnalistlar tomonidan yosh reportyorlarga darslar o'tila boshladi . Xalqimiz tanigan siyosiy sharhlovchi jurnalist Quddus A'zamov, aktyor, jurnalist va huquqshunos Otabek Mahkamov, bloger va huquqshunos Xushnudbek Xudoyberdiyev tomonidan o'tkazilgan ma'ruzalar barcha yoshlarga ma'qul keldi deb ayta olaman ! Bu treningda o'zim uchun juda ko'p bilimlarga ega bo'ldim. Masalan : Blogerlar uchun Xushnud Xudayberdiyev yaratgan O'N BIR qoida! Blog yuritish, qiziqarli, hammani e'tiborini torta oladigan ma'lumotlarni qanday taqdim etish haqida juda kerakli tushunchalarni  aytib o'tdilar! Yana bir narsani faxr bilan aytish mumkin deyarli barcha ishtirokchilar blog ochishni maqsad qilib olishdi . Bu albatta, safimizni yanada kengaytiradi. Media-treningning uchinchi kuni esda qolarli voqealarga boy bo'ldi. Opera ijrochilari  tashrifi , gulxan atrofidagi raqs har bir ishtirokchi xotirasiga bir umrga muhrlandi!
17- iyun - media-trening oxirgi kuni! Har bir guruh o'z takliflarini hakamlarga taqdim etganlaridan keyin , tanqidiy va ijobiy munosabatlarni ham eshitib olishdi. Qizg'in baxs va munozaralarga boy bo'lgan 4 kunlik media - trenning "Taqdirlash ma'rosimi"dan keyin o'z nihoyasiga yetdi. Tashrif buyurgan har bir ishtirokchi , trenirlar, blogerlar "Kamolot" YIH tomonidan sertifikatlar bilan taqdirlandi .